Allah Ta’ala ngandika:
مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ
“Parumpamaan jalma-jalma anu ngaluarkeun hartana dina jalan Allah teh sarupa jeung siki anu tumuwuh jadi tujuh bulir; dina unggal bulir aya saratus siki. Allah ngadobelkeun ka saha bae anu dipikahoyong.” (QS. Al-Baqarah: 261)
Ku kituna, ulah nepi ka urang kabobodo ku dunya. Banda anu dikumpulkeun lamun ngan saukur ditumpuk, engke bakal ditinggalkeun. Sedengkeun banda anu dipasrahkeun, disedekahkeun, eta anu bakal ngiringan urang di alam kubur sareng engke dina poe kiamat.
Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Hayu urang seueur-banyak muji sukur ka Allah kana sagala nikmat anu parantos dipasihkeun. Sarta ogé seueur-banyak istighfar, nyuhunkeun pangapunten kana sagala dosa urang, mugia Allah ngapunten urang sadaya.
Ulah nepi ka urang janten jalma anu ngarasa kuciwa di akhirat kusabab teuing mikacinta dunya. Nabi shallallahu ‘alaihi wasallam ngadawuh dina hadits séjén:
BACA HALAMAN BERIKUTNYA..
